نازارین

گالدوس مهم‌ترین چهرهٔ ادبی اسپانیا در سدهٔ نوزدهم و بزرگترین رمان‌نویس این کشور پس از سروانتس به‌شمار می‌آید. در میان اسپانیاییان همان منزلتی را دارد که بالزاک در فرانسه و دیکنز در انگلستان و داستایفسکی در روسیه، اما فقط در نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم بود که جایگاه شایستهٔ خود را در مقام نمایندهٔ رئالیسم اسپانیایی یافت و شاهکارهایی سینمایی که بونوئل از دو اثر او نازارین و تریستانا ساخت در این امر نقش مؤثر داشت. نازارین در زبان اسپانیایی یعنی «ناصره‌ای» و می‌دانیم که مسیح اهل ناصره بود. گالدوس با این نامگذاری وجهی از منش قهرمان اصلی داستان را می‌رساند، شخصیتی که از وجهی دیگر یادآور چهرهٔ فراموش نشدنی دیگری است که هموطن او سروانتس آفرید: دن کیشوت.