بینامتنیت

آیا بی‌یاری دیگر اندیشه‌ها می‌توان اندیشید؟ آیا بی‌اشاره به دیگر متن‌ها می‌توان متنی نوشت؟ پذیرش پاسخ منفی به این پرسش‌ها به‌معنی رویکردی مثبت به مفهومی است که امروزه آن را «بینامتنیت» می‌خوانیم. کتاب حاضر، که نخستین و بی‌شک بهترین پژوهشی است که دربارهٔ این مفهوم منتشر شده، بینامتنیت را در چارچوب نظریهٔ ادبی و با تأمل بر تأثیرات آن بر دیگر عرصه‌های اندیشه به بحث گذاشته، نگرش‌های دوران‌ساز سوسور، باختین، بارت، و کریستوا، به همراه ژنت، ریفاتر، و بلوم را در قالب نگره‌های ساختارگرایی، پسا – ساختارگرایی، و پسا – مدرنیسم، و همچنین هرمنوتیک، فمینیسم، و پسا – استعمارنگری، مورد خوانش دقیق انتقادی قرار می‌دهد.