از بدو تأسیس نظام سیاسی جمهوری اسلامی و تصویب قانون اساسی ایران،
مفهوم و عرصه‌ی فرهنگ، پیچیده‌ترین و در عین حال مناقشه‌برانگیزترین حوزه‌های
تصمیم‌گیری در سطح کلان جامعه بوده است. این جستار درنظر دارد تا با بررسی الگوها
و گفتمان‌های متداول سیاستگذاری فرهنگی و نسبت آن با مصادق اصول حقوق عمومی نظیر
آزادی، برابری و حاکمیّت قانون، به تحلیل مراجع اصلی سیاستگذاری فرهنگی مانند قوه‌ی
مقننه، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای عالی انقلاب فرهنگی، سازمان تبلیغات اسلامی و
وزارت‌خانه‌های فرهنگ و ارشاد، علوم، و آموزش و پرورش، در سایه‌ی قوانین و مقررات
و اسناد بالادستی بپردازد. از این رهگذر، می‌توان سهم فعالیت دولت و مشارکت مردم
را در امور برنامه‌ریزی و سیاستگذاری فرهنگی کشور در ساحت عمل تبیین کرد.
دیدگاه‌ها
دیدگاهی برای این کالا نوشته نشده است.