نظریه های فلسفی و جامعه شناختی در هنر

برای درک آثار هنری و لذت‌بردن از آن‌ها لازم نیست از معلومات‌مان دربارهٔ زندگی و عواطف و احساسات مربوط به آن یاری بجوییم. هنر، به‌تنهایی، ما را از جهان پویش‌های انسانی به جهان حظّ والای زیباشناختی فرامی‌برد. با تأمل در آثار هنری و تجربهٔ زیباشناسانه حاصل از آن، دمی از تعلقات روزمرهٔ بشری آزاد می‌شویم؛ از گذشته و آینده می‌رهیم و به ترازی فراتر از سَیَلان عادی حیات برکشیده می‌شویم. این دیدگاه نمونهٔ بارزی است از دیدگاه‌های درون‌نگرانه در خصوص هنر که در تقابل با دیدگاه‌های برون‌نگرانه قرار می‌گیرند. دیدگاه‌های برون‌نگرانه هنر را در متن تحولات اجتماعی بررسی می‌کنند و از این رو جامعه‌شناسی هنر را پی می‌نهند. این مجموعه، چنان که از نام آن نیز برمی‌آید، می‌کوشد ضمن بررسی سیر تکوین نظریه‌های فلسفی و جامعه‌شناختی هنر، تازه‌ترین تحولات آن‌ها را به بحث بگزارد و نشان دهد که این نظریه‌ها در صورت‌بندی تعاریف متنوع از هنر، از دیدگاه‌های زیبایی‌شناختی و جامعه‌شناختی، چه نقشی ایفا می‌کنند.