کمربند

در پاریس بود که چشمم به روی سرزمین و روستایم باز شد، آخر در آن‌جا فقط شاعر بودم، نه چیز دیگر. پاریس به من امکان داد که انسان کاملاً مستقلی باشم و معنای واقعی مدرنیته چیزی جز این نیست، در حالی‌که قبیله هنوز هم مرا سلولی کوچک از پیکر بزرگ خود فرض می‌کند. حتا به چشم برخی از افراد قبیله‌مان، سلولی سیاه‌ام، چون با اجنبی، یا بهتر بگویم، با زنی فرانسوی ازدواج کرده‌ام. البته درک‌شان می‌کنم و می‌نویسم تا به آن‌ها بگویم که دیگران مرا درک می‌کنند و خیلی بهتر از خودمان ما را درک می‌کنند.
________________________________

دربارهٔ رمان کمربند

ویکتور هوگو: «شاعر دنیایی است که در انسان حبس شده است.»

احمد ابودهمان، نویسنده، روزنامه‌نگار و شاعر عربستانی در سال ۱۹۴۹ در روستایی کوهستانی در جنوب عربستان به‌نام الخلف که قبیله‌های قحطانی در آن ساکن‌اند، به‌دنیا آمد. او از سال ۱۹۸۲ به‌همراه همسر و دخترش در پاریس زندگی می‌کند.
در سال ۲۰۰۰ اولین رمانزندگی‌نامه‌اش را با عنوان کمربند به فرانسوی نوشت و با این کتاب شناخته شد. او اولین نویسندهٔ شبه‌جزیرهٔ عربستان است که کتابی به زبان فرانسوی نوشته است. کمربند به زبان‌های بسیاری ترجمه شد و در نهایت خودِ نویسنده هم آن را به عربی برگرداند. ابودهمان در این کتاب به کشمکش بین سنت‌گرایی و آمیزش با فرهنگ‌های بیگانه می‌پردازد. در واقع این شاعرنویسنده با این رمان شعری عاشقانه و اثرگذار را تقدیمِ خواننده می‌کند که برای دنیای قبلی خودش سروده است، دنیایی که عبارت است از روستایی «نزدیک آسمان» که در آن زاده شده و بچه‌هایی که آکنده از موسیقی و شعر به‌دنیا می‌آیند. ابودهمان با زبانی آمیخته به فانتزی و رؤیاهای کودکانه زیر و بمِ روستایش را برای ما به تصویر می‌کشد و با زبانی شیرین، پرمهر و طنزآمیز به روند درک تدریجی راوی از هویت و شخصیتش در دنیایی با سنت‌های کهن می‌پردازد، دنیایی رویاروی ظهور تجددگرایی به دستور حکومت در یک دبستان. احمد ابودهمان سرزمینش را با برخی آداب و رسومِ گاه عجیب و غریبش در مقابل این پدیده که تهدیدی برای قبیله و شاید کل دنیای عرب محسوب می‌شود، با بُعدی شاعرانه و فرهنگی و هویتی به دنیا معرفی می‌کند.