برادرزاده رامو

نام دنی دیدرو همواره در بین فیلسوفان بزرگ فرانسوی چون ولتر و روسو قرار می‌گیرد. دیدرو از نظر وسعت اندیشه و تعمق فلسفی در نوع خودش کم نظیر بوده است. آرا و نظریات او می‌تواند هر مخاطب فلسفه‌ای را به وجد آورد. «برادرزاده رامو» افکار خیره کننده تفکر بنیادین علمی و فلسفی دیدرو تا حدود زیادی شامل می‌شود. در اصل به صورت نوعی گفتگو نوشته شده است و بیش از حد صریح و روشن سخن می‌گوید. گفتنی است که این کتاب از لحاظ فرم و محتوا یک کوکتل انفجاری است که بر خلاف هر چیزی در ادبیات فرانسه قبل یا بعد از آن است. یک خواست واضح برای علت جبرگرایی ماتریالیستی او را به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین متفکران عصر خود نشان می‌دهد و شاهدی قدرتمند برای نبوغ عجیب و غیر قابل پیش بینی خالق آن است.

دنی دیدرو در سال ۱۷۱۳ در لانگرس در شرق فرانسه متولد شد. او در ابتدا شیفته کلیسا بود اما طغیان کرد و پدرش را متقاعد کرد تا به او اجازه دهد تحصیلات خود را در پاریس به اتمام برساند، جایی که در سال ۱۷۳۲ فارغ التحصیل شد. تألیف اصلی او در سال ۱۷۴۶ با تعدادی از کارهای علمی آغاز شد که فلسفه ماتریالیستی را که قرار بود در طول زندگی خود داشته باشد، مشخص می‌کند. وی آثاری در زمینه ریاضیات، پزشکی، علوم زیستی، اقتصاد، نمایش و نقاشی، دو نمایشنامه و یک رمان نوشت. نوشته‌های سیاسی وی عمدتا در حدود سال ۱۷۷۴ برای کاترین دوم که به دعوت وی به سن پترزبورگ رفت، ساخته شد. دامنه وسیع علاقه مندی‌های دیدرو، همراه با پیش بینی روزافزون او از فرم گفت وگو، منجر به تولید مشهورترین آثار وی شد: رویای دالامبرت، پارادوکس بازیگر، ژاک کشنده و برادرزاده رامو. در طی قسمت آخر زندگی خود دیدرو از مکان کاترین دوم بازنشستگی سخاوتمندانه‌ای دریافت کرد و در ازای آن کتابخانه و نسخه‌های خطی وی را به او وصیت کرد. وی در سال ۱۷۸۴ درگذشت.